පරාර්ථකාමී සේවයක ඇගයීම – Appreciating Selfless Service

මහනුවර ත්‍රිත්ව විද්‍යාලය පදනම් වී ඇත්තේ ක්‍රිස්තියානි සාරධර්ම සංස්කෘතිය මත වන අතර එය සිසුන්ට පෙළපොත් පදනම් කරගත් අධ්‍යාපනයට වඩා සිසුන් මිනිසුන් ලෙස හැඩගස්වන වටිනාකම් මනස් තුළ රෝපණය කරයි. සිසුන් ඉක්මනින් එහි ව්‍යුහයන් සමඟ පමණක් නොව, එහි පොහොසත් ඉතිහාසය සහ සහෝදරත්වය සහ “පවුල” පිළිබඳ ගැඹුරු සංකල්පය සමඟ බැඳේ. මෙම පවුලේ වැදගත් කොටසක් වන්නේ අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලයයි.

විද්‍යාලය දියුණු කර සාර්ථක කර දෙන අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලයට කෙතරම් කෘතඥතාවක් පාසල කෙරෙහි තිබේද යන්න ආරම්භයේ සිටම විස්තර කිරීම අසීරුය. සිසුන් සහ කාර්ය මණ්ඩලය එකිනෙකා සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු කරන ආකාරය , කාර්ය මණ්ඩලයේ අවංකභාවය , අදහස් හුවමාරු කර ගැනීම සහ ආදරය, සැලකිල්ල සහ දයාව ප්‍රකාශ කිරීම කෙතරම් ලස්සනද යන්න අපි දිනෙන් දින දකින්නෙමු. සිසුන් සහ කාර්ය මණ්ඩලය ශක්තිමත් හැඟීමකින් ඒකාබද්ධ වී ඇත.

පළමු ශ්‍රේණියේ ඉගෙනුම ලබන්නට සිසුවෙකු ත්‍රිත්වයේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුළු වූ මොහොතේම ඔහු එම පවුලේ සාමාජිකයෙකු බවට පත්වේ. කුඩා දරුවන් ලෙස, අපගේ නිවස සහ පාසල් ජීවිතය අතර වෙනසක් නැති බවත්, නිවසේ සහ පාසලේදී ගෙවන ජීවිතය එකිනෙකට බෙහෙවින් සමාන බවත් අපට පෙනී යන්නේ මේ අවදියේ ය. වැඩෙන පිරිමි ළමයින් ලෙස, අපගේ වැරදි සහ අඩුපාඩු, අපි වාඩි වෙන ආකාරය, අඳින පළඳින ආකාරය, තීරණ ගන්නා ආකාරය සහ තීරණ ක්‍රියාත්මක කරන ආකාරය අපි ඉගෙන ගත්තෙමු, නමුත් බොහෝ සෙයින් අපගේ සිත් වලට කාවැදුනේ එකිනෙකාට ගරු කිරීම, අනුකම්පාව, බෙදාගැනීම, කල්පනාකාරී වීම සහ කීකරුකම යන ආකල්ප ය.අපගේ සහායක කාර්ය මණ්ඩලයේ ආදර්ශවත් අභිනයන් හරහා,එම ආකල්ප පෝෂණයට ලැබෙන්නේ ඉමහත් රුකුලකි.සිසුන්ට බොහෝ විට ඇසෙන්නේ “පංතියෙන් යන්න කලින් පුටු ටික උඩට දාන්න” යන සරල වාක්‍ය ඛණ්ඩයයි. කෙනෙකුගේ දවස ලස්සන කරන්නට ඇතැම් විට අවශ්‍ය වෙන්නේ හෘදයාංගම සිනහවක් හෝ සරල ආචාරයකි, සිසුන් වෙනුවෙන් සෑම විටම එකී හෘදයාංගම සිනහව කාර්ය මණ්ඩලයේ මුවඟ තිබුණි.

ත්‍රිත්වයේ පදනම ශක්තිමත් විශ්වාසයන්, නිහතමානීකම, පරාර්ථකාමීත්වය, බෙදාගැනීම, ත්‍යාගශීලීභාවය සහ ශක්තිමත් පවුල් බැඳීමක් මත පදනම් වී ඇත. ත්‍රිත්වය විසින් උපත දුන් නිහතමානී, පරාර්ථකාමී නායකයින් වන පුද්ගලයින් තුළ විද්‍යාලය කෙරෙහි ඔවුන්ගේ පැහැදීම සැමවිටම පවතිනු ඇත්තේ එහි තිබූ නොබිඳුණු පවුල් බැඳීම නිසාවෙනි. ක්‍රිස්තියානි සාරධර්ම සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, සිසුන්ගේ එවැනි අභිනයන් සහ ආකල්ප ලෝකය සහ ජාතිය ප්‍රබෝධමත් කරයි. සෑම විටම උදාහරණ මගින් මඟ පෙන්වනු ලබන අතර, බාලාංශයේ පටන් පාසලෙන් ඉවත් වන තෙක්ම පාසල් සිසුන් ඇති දැඩි කිරීමේදී උගන්වනු ලබන සියළුම ආකල්පයන් හි හරය ,යුක්තිය උදෙසා සටන් කිරීම, වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කිරීම , හරි දේ කිරීම යන සංකල්පයන් බව අභිරහසක් නොවේ.වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කරන්නට , තම අරමුණ සාක්ෂාත් කරගන්නට කාර්ය මණ්ඩලය විසින් සිසුන්ට ලබා දෙන්නේ වටිනා ආදර්ශයන්ය.

ත්‍රිත්වයන් හට  කුඩා කල සිටම උගන්වන්නේ කම්කරුවන්ට ගරු කිරීමට සහ සුහදව ඔවුන් සමග අදහස් හුවමාරු කරන්නටය. අපි ඔවුන්ව ආදරයට හඳුන්වන්නේ ‘මාමා’, ‘නැන්දලා’ හෝ ‘ආච්චිලා’ ලෙසින් හෝ “සීයා” ලෙසින් ය. ශිෂ්‍යයන් සහ සහායක කාර්ය මණ්ඩලය අතර සංවේදී අන්තර් හැගීමක් ඇත. අපට ඔවුන් නිල ඇඳුමින් සැරසුණු අහඹු පුද්ගලයන් නොවේ. සෑම පුද්ගලයෙකුටම තමන්ගේම නමක්, කථාවක් සහ චරිතයක් ඇත. ජයමාන්න මාමාගේ දැඩි ස්වභාවයේ සිට ජෝතිගේ විකට සංවාද දක්වා සිසුන් කම්කරුවන් සමඟ එම සංවේදී හැඟීමට යටත් වේ. ජීවිතයේ යථාර්ථයන් අවබෝධ කරගැනීමට , ප්‍රභූ පැලැන්තියේ ඉදිරි දර්ශනය අවබෝධ කර ගැනීමට සහ මිනිසත් බව කෙරෙහි සංවේදී වීමට ඔවුන් අපට අදර්ශවත්ම කියා දෙයි. සියලු ආදරය සහ දෙමාපියන්ගේ සෙනෙහස සමඟින්, සිසුන් කළ යුතු වන්නේ සෑම දිනකම තමන්ගේම හොඳම අනුවාදය වීමට වෙර දැරීමයි. සිසුන් විසින් සිදුවන නොසැලකිලිමත්කම් සහ කුඩා ප්‍රතිචාර අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය විටෙක මහත් අපහසුතාවයට පත් කරයි. එනමුදු දවස අවසානයේ සිසුන් ඒ සියල්ලෙන් පාඩමක් ඉගෙන ගන්නා අතර එක් එක් පුද්ගලයා අගය කිරීමට , මුදල් මත මිනිසත්කම පදනම් නොකිරීමට ඉගෙන ගනියි.

අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය ත්‍රිත්ව පවුලේ වැදගත් අංගයකි. ත්‍රිත්වයේ හැදී වැඩුණු ඔබ ප්‍රජාවට සේවය කරන අයට ගරු කරන සහ ගෞරව කරන සංස්කෘතියක හැදී වැඩෙන අයෙකි. කම්කරු දිනය උදාවන මොහොතේ, අප ආපසු හැරී සමාජයේ වෙහෙස මහන්සිවී වැඩ කරන පංතිය අගය කිරීම අපගේ යුතුකමක් කොට සැලකිය යුතුය. අපගේ එදිනෙදා ජීවිත ගමන පහසු කරන්නේ ඔවුන්ය. අපි මෙය ලියන්නේ ත්‍රිත්ව අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලයේ කෘතවේදීත්වය, නිහතමානිකම සහ ආදරණීය බව යන ගුණාංග සේම පරාර්ථකාමී සේවය අගය කිරීම උදෙසාය.

Written by Yohan Piyathilake (T150 Student Task Force)

வீட்டை உயர்த்திட
நாட்டை வளர்த்திட
நாளை உருவாக
இன்று உழைத்திடும்
உன்னதக் கரங்களே

என்று பாராட்டத்தக்க திரித்துவக் கல்லூரியின் உதவிப் பணியாளர்களை பெருமைக்குரியவர்களாக ஆக்குவது திரித்துவக் கல்லூரியின் மாணவர்கள் மட்டுமின்றி அனைவரினதும் கடமையாக கொள்ள வேண்டும்.

ஆம்! தொழிலாளர் தினம் அதாவது மேதினம் வருவதற்கான ஒரு காரணம் உண்டு. என்ன காரணம் என்று பார்க்கும் பொழுது 18ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து 19ம் நூற்றாண்டின் ஆரம்ப காலம் வரை வளர்ச்சி அடைந்த நாடுகளில் தொழிலாளர் நாளாந்தம் 12 தொடக்கம் 18 மணித்தியாலங்கள் வரை உழைக்க வேண்டிய நிர்பந்தங்களுக்கு தள்ளப்பட்டார்கள். அப்படி இருந்த பொழுது அவர்களுக்கான சுகந்திரம் தேவை; தங்களுக்கான நேரக் கட்டுப்பாடுகள் தேவை என்ற எண்ணம் வந்தது.

அது தான் அந்த இடத்தில் அவர்கள் ஒரு போராட்டத்தை ஆரம்பித்தார்கள். அதில் முக்கியமான கோரிக்கை என்னவென்றால் குறைந்த அளவு, தொழிலாளர்கள் 8 மணித்தியாலம் தான் வேலை செய்ய வேண்டும், அதற்கான ஊதியம் கொடுக்கப்பட வரை என்பதுதான். காலப்போக்கில் போராட்டம் வெற்றி பெற்றது. அதற்காக தான் எங்களுடைய நாடுகளிலும் தொழிலாளருக்கான பல சட்டங்களும் இருக்கின்றன.

அந்த வகையில் நாம் திரித்துவக் கல்லூரியின் உதவிப் பணியாளர்களை பற்றி பார்ப்போமேயானால் உண்மையிலேயே எல்லா தொழிலுமே போற்றப் பட வேண்டிய, மதிக்கப்பட வேண்டிய தொழிலாகத்தான் இருந்து கொண்டிருக்கின்றது.
மாணவர்களாகிய நாம் நின்று கொண்டிருக்கின்ற இந்த இடமான எமது திரித்துவக் கல்லூரியை இவ்வளவு தூரம் அழகாகவும் தூய்மையாகவும் பச்சை பசேலென இருக்கின்றது என்று சொன்னால் அதற்கு காரணம் எமது பாடசாலையின் உதவி பணியாளர்களே ஆகும்.

எமது திரித்துவக் கல்லூரியின் உதவி பணிப்பாளர்கள் உழைப்பின்றி ஒரு அணுவும் அசையாது. உருவாகும் ஒவ்வொரு பொருளும், எல்லா தொழிலும், உயர்ந்த கட்டிடங்களும் எல்லாம் பணியாளர்களால் உருவானதே எனக்கூறின் மிகையாகாது.

குறிப்பாக இந்த கொரோனா காலகட்டத்தில் உதவி பணியாளர்களாக அவர்கள் செய்த, செய்து கொண்டிருக்கின்ற சேவை, மிகவும் போற்றத்தக்கது.

“ஒழுக்கத்து நீத்தார் பெருமை விழுப்பத்து
வேண்டும் பனுவல் துணிவு”

என்ற வள்ளுவரின் குறளுக்கு ஏற்ப ஒழுக்கத்திற்கு முன்னுதாரணமாக திரித்துவக் கல்லூரியின் மாணவர்களுக்கு திகழ்வதே உதவிப் பணியாளர்கள் தான் என்பதற்கு ஒரு மகத்தான போற்றலுக்குரிய பெரும் பங்கை ஆற்றுகின்றனர்.

அதாவது உதாரணமாக முகக் கவசம் அணிதல், கைகளை கழுவுவதல், வெப்பநிலையை சோதித்தல், எல்லா இடங்களிலும் தூய்மையை பேணுதல் போன்ற எத்தனையோ பல பல பணிகளை திறம்படச் செய்து அவர்களின் உண்மையையும், ஒழுக்கத்தையும், விசுவாசத்தையும் எமது பாடசாலைக்கு காட்டி வருகின்றனர்.

“செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு வையகமும்
வானகமும் ஆற்றல் அரிது”

என்ற வள்ளுவரின் குறளுக்கு அமைய ஒருவருக்கு ஒரு நன்மையும் நாம் செய்யாத போதிலும், அவர் நமக்கு உதவினால், அதுக்கு கைம்மாறாக மண்ணுலகையும் விண்ணுலகையும் கொடுத்தால் திரித்துவக் கல்லூரியின் உதவி பணியாளர்களுக்கு சமம் ஆகாது. அதாவது எமது பாடசாலையில் நடைபெறும் எந்த ஒரு நிகழ்ச்சியும் உதவி பணியாளர்கள் இன்றி நடைபெறாது. தரம் 1 மாணவர்கள் முதல் தரம் 14 மாணவர்கள் வரை அவர்களின் எல்லா நிகழ்ச்சியிலும் மாணவர்களுடன் பிதாவாக, தாயாக, குருவாக ஒன்றிணைந்து ஒற்றுமையாக பணிபுரிபவர்கள் உதவி பணியாளர்கள் ஆவர்.

செய்யும் தொழிலே தெய்வம்-அந்தத்
திறமை தான் நமது செல்வம்
கையும் காலும் தான் உதவி-கொண்ட
கடமைதான் நமக்கு பதவி

என்ற நோக்குடன் எமது பாடசாலையில் வருடம் தோறும் அதாவது சில தொழிலாளர்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் விடுமுறை நாட்கள் கிடைத்த போதும் உதவி பணியாளர்கள் தமது கடமையை திறம்பட எந்நாளும் செய்கின்றார்கள்.

இன்னும் சுருங்கக்கூறின்
உடலை இயந்திரமாக்கி
மனதை மரமாக்கி
வியர்வை துளியை ரணமாக்கி
கவலைகளை மறந்து
தன் குடும்பத்திற்காகவும்
தனக்காகவும்

மகிழ்ச்சியாய் உழைத்து திரித்துவக் கல்லூரிக்கு பல வருட காலமாக சேவையாற்றி வருகின்றனர். எமது உதவி பணியாளர்கள் செய்யும் தொழிலை தெய்வமாக கொண்டு வணங்குபவர்கள், “பொய்மை விட்டு உழைத்திட்டாலே பெற்ற சொத்து நிலைத்திடும்” என்று எண்ணி தமது கடமையைச் செய்பவர்கள். அதாவது

பார்க்கும் வேலை எதுவென்றாலும் தெய்வம் என்றே வணங்கிடு
நேர்த்தியாக வேலை செய்தே நிம்மதியாய் பெற்றி டு
தீரும் பல துன்பமென்றே நிச்சயமாய் நம்பிடு
சேரும் மகிழ்ச்சி சேர்த்து வைத்தே சேர்த்து வாழ்ந்தே கும்பிடு

என்ற நம்பிக்கையோடு கடமைகளை செய்வதால் திரித்துவக் கல்லூரியின் உதவிப் பணியாளர்களை வாழ்த்துவதையும் போற்றுவதையும் எமது தலையாய கடமையாக கொண்டு மாணவர்களாகிய நாம் ஒற்றுமையாக செயற்பட்டு நன்றியினை தெரிவிப்போமாக.

Written by S. Vishaal (T150 Student Task Force)

Trinity College Kandy, based on the culture of Christian values, teaches students more than just a textbook based education where students are taught values which mould them into gentlemen. But in this school students soon get accustomed to it and bond deeply not only the walls and structures of it but also its rich history and deep brotherhood and a sense of “family”. And an important part of this family is the support staff.

Describing the amount of gratitude that the College has for the staff that makes it thrive and succeed is immeasurable to begin with. Over the years we see day by day increasingly how students and the staff co- exist with one another, how pleasant it is to see the smiles of laughter, exchanging of sincerity and the growth of students because of that exposure to love, care and kindness combined with a strong sense of belonging.

The moment a student in grade one enters through the gates of Trinity, he is part of that family. As little and easily irritable children, we found that the difference between our home and school life was almost nonexistent and the life led both at home and in school grew to be quite similar to each other. Along the way as growing boys, we learned through our faults and shortcomings how to sit, dress, compose ourselves and enact the gusto of a gentleman, but apart from those what was mostly taught was our sense of respect for eachother, kindness, sharing, being thoughtful and obedient. Through the exemplary gestures of our support staff often students would hear the simple phrase “ put your chairs up before leaving” teaching us to be considerate to those who are there to maintain the cleanliness of the classroom after hours, The selfless act of giving, being grateful and the important of a simple greeting to make someone’s day a the little drops of blessings that the staff receives from a students, and in return was always a heartfelt smile.

Trinity’s foundation is laid on strong beliefs, humility, selflessness, sharing, generosity, and a strong family bond. Trinity has also consisted and produced individuals who are humble, selfless and born-to-be leaders. Their appreciation of college would always lie in the unbroken family bond it consisted of. Based on Christian values, these kind gestures and attitudes of students are there to inspire the world and the nation. Always leading by examples and fighting for what is right, all of which is taught in the upbringing of student in the kindergarten and junior school, the definition of hard labour is no mystery to the students, the various “dirty work”, unbearable heavy lifting and cleaning is witnessed by students on a daily basis.

Ever since a young age you’re taught to respect and openly communicate with the workers. The ‘uncles’, ‘aunties’ or ‘achchis’ as we’d fondly refer to them, are not alienated but rather celebrated for the work they do. A sense community exists amongst the student body and support staff members. For us, they aren’t random individuals in uniform clothing. Each person has their own name, story and character. From the earnest nature of Jayamanna uncle to Jothi’s comedic gists, students engage in amicable conversations with the workers. They impact us in grounding the realities of life, diluting the elitist viewpoint to one that is understanding and empathetic. The various short chats with the support staff happen during the intervals and more often than the students would like to admit, during their time spent standing outside the classroom for not bringing their books or having incomplete books, and very rarely when they would generously advise mischievous young youths not to cut classes. But all in good love and parenthood, wanting the students to be a better version of themselves each day. Very considerate and minor gestures made by the students make major contrasts in the workfield for the support staff. Students at the end of their school lives learn to appreciate each individual and treat them with immense respect, so that contributions should not be left unacknowledged.

The support staff is an integral part of the Trinity family. From the moment you walk in through the school gates, seldom are the days you wouldn’t see the robust outfit of labourers toiling away. Growing up at Trinity, you are ingrained to a culture of respecting and dignifying those who provide a service to society. At the dawn of Labour Day, one must stop to look back and admire the hard working classes of society; the individuals who uphold the sustenance of our everyday lives. It is with the virtues of gratefulness, humbleness and admiration, that we write this to appreciate selfless service.

Written by Kevin Tennekoon (T150 Student Task Force)